Izabelin. Św. Franciszka z Asyżu

Historia Parafii św. Franciszka w Izabelinie zaczęła się w 1950 r. Prymas Tysiąclecia – kard. Stefan Wyszyński zaprosił do siebie kilku księży, m.in. Tadeusza i Aleksandra Fedorowiczów. Wyjaśnił wtedy, że chce utworzyć nową Parafię na skraju Puszczy Kampinoskiej. Zapytał, kto zgodziłby się zostać proboszczem nowej parafii. – Chyba ja, ojcze – odezywał się ks. Aleksander Fedorowicz.

Funkcję tymczasowego kościoła parafialnego pełniła kaplica w Laskach. Ks. Ali powołany zostaje na pasterza izabelińskiej Parafii. Lata spędzone w Laskach, do których przeniósł się na zaproszenie ks. Władysława Korniłowicza, kierownika duchowego Dzieła Niewidomych w Laskach i Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża, duchowość miejsca oraz bezpośredni kontakt z przyrodą Puszczy Kampinoskiej są być może inspiracją do powołania na opiekuna miejsca „biedaczyny z Asyżu”.

Pierwszy tom kroniki parafialnej rozpoczynała odręczna, krótka notatka siostry Klary. Pisała, że wspólnota liczy wówczas 3200 wiernych. Tworzą ją mieszkańcy: Hornówka (189 osób), Sierakowa (349 osób), Pociechy (31osób),  Izabelina C (620 osób), Izabelina B (200 osób), Lasek (711 osób), Zakładu dla Ociemniałych w Laskach (400 osób) i Truskawia (700 osób).

Miejsce na świątynię wybrano pod kątem centralnego usytuowania, ze szczególnym uwzględnieniem Truskawia – najstarszej wsi puszczańskiej. Dekret otwierający Parafię św. Franciszka z Asyżu odczytano podczas porannej Mszy św. 8 lipca 1951 r. Tydzień później – 15 lipca – odbywa się ceremonia wprowadzenia proboszcza. Tego samego dnia, w nowo powołanej Parafii ochrzczone jest pierwsze dziecko. Pierwszy ślub odbywa się tutaj 5 sierpnia, a pierwszą osobę, która odchodzi do wieczności wspólnota żegna dzień później.